2017-03-07
Fot. Wiesław Ochotny
Umiłowani Diecezjanie,
Zbliża się 25. rocznica ustanowienia naszej diecezji przez św. Jana Pawła II, który bullą „Totus Tuus Poloniae populus” z dnia 25 marca 1992 r. dokonał reorganizacji struktur kościelnych w Polsce. Doniosła decyzja Ojca Świętego miała na celu „pełniejsze dostosowanie misji Kościoła – czyli wszechstronnie pojętej ewangelizacji – do warunków i wymagań, jakie stawiają czasy w których żyjemy, i w których wypadnie żyć następnym pokoleniom na naszej ojczystej ziemi" (Jan Paweł II, List do Kościoła w Polsce, 25 marca 1992, n. 2).
Zbliżający się jubileusz diecezji jest dla nas szczególną okazją, by wspólnie dziękować Bogu za Kościół lokalny, pochylić się nad nim z wiarą i miłością, oraz ufnie spojrzeć w przyszłość ze świadomością, że Jezus Chrystus jest z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.
Wspólne dziękczynienie
Chrześcijanin to człowiek żyjący w ciągłym dziękczynieniu za wielkie rzeczy, które Bóg nam czyni. Całe życie chrześcijanina, co więcej – nawet życie całego Kościoła, polega według św. Pawła Apostoła, na łączeniu ustawicznym dziękczynienia i prośby. Przedmiotem chrześcijańskiego dziękczynienia, aczkolwiek towarzyszą mu różne wydarzenia, jest zwłaszcza Królestwo Boże, tajemnica Chrystusa, głoszenie Ewangelii, owoce odkupienia i Kościół, będący „w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego” (Sobór Watykański II, Lumen Gentium 1).
W święto Zwiastowania Pańskiego wspólnie dziękować będziemy Bogu za nasz Kościół lokalny, diecezję toruńską. „Diecezję - uczy Sobór Watykański II – stanowi część Ludu Bożego, powierzona pieczy pasterskiej biskupa i współpracujących z nim kapłanów, tak by trwając przy swym pasterzu i zgromadzona przez niego w Duchu Świętym przez Ewangelię i Eucharystię, tworzyła Kościół lokalny, w którym prawdziwie obecny jest i działa jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół Chrystusowy” (DB 11).
Jest i działa zatem w naszej diecezji Kościół zbudowany przez Chrystusa na Piotrze – Opoce i na fundamencie Apostołów, ożywiany Duchem Świętym, wyposażony w Słowo Boże i sakramenty święte, zjednoczony we wspólnocie wiary i miłości, posłany w imię Pana z Dobrą Nowiną do wszystkich, którzy pragną bliskości i miłości Boga w swoich sercach.
A jakże nie dziękować Bogu za pierwsze ćwierćwiecze życia rodziny diecezjalnej i dar czasu wspólnie przeżywanego? Czas jest darem Boga dla każdego z nas, dla naszych rodzin i całych społeczności. W liście skierowanym do Kościoła na progu trzeciego tysiąclecia Św. Jan Paweł II napisał: „W chrześcijaństwie czas ma podstawowe znaczenie. W czasie zostaje stworzony świat, w czasie dokonuje się historia zbawienia, która osiąga swój szczyt w pełni czasu Wcielenia i swój kres w chwalebnym powrocie Syna Bożego na końcu czasów. Czas staje się w Jezusie Chrystusie Słowie Wcielonym, wymiarem Boga, który jest wieczny sam w sobie” (Tertio millennio adveniente, 10). Dlatego Kościół docenia miarę czasu w liturgii oraz w życiu poszczególnych osób i całych społeczności, zwłaszcza poprzez obchody doniosłych rocznic i jubileuszy w życiu małżeńskim, kapłańskim i zakonnym, w życiu kościelnym i narodowym. Każdy jubileusz, w myśl psalmisty „jubilate Deo cum laetitia” – „chwalcie Boga z radością” – jest dla nas wezwaniem, by wielbić Pana radosnymi sercami i dziękować za dar czasu zanurzonego w historii zbawienia.
Pochyleni nad Kościołem z wiarą i miłością
Chrześcijańskie wyznanie wiary zawiera słowa „wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół”. Słowo „Kościół” oznacza „zwołanie” i wskazuje na zgromadzenie tych, których Słowo Boże zwołuje, by utworzyli Lud Boży. Karmieni Ciałem Chrystusa, sami stają się oni Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami. Jezus jest krzewem winnym, a my jesteśmy Jego latoroślami. Nasza więź z Chrystusem w Kościele ma charakter organiczny. Pan żyje w nas i poprzez nas spełnia się Jego posłannictwo w świecie. Trzeba zatem widzieć w Kościele nie tylko element ludzki, ale i boski. Trzeba oczyma wiary widzieć w nim Mistyczne Ciało Chrystusa. Zrozumiał to Szaweł, prześladowca chrześcijan, gdy pod bramą Damaszku objawił się mu Chrystus i zapytał czemu Go prześladuje. Zrozumiał, że ukrzyżowany i zmartwychwstały Chrystus żyje i działa w swoich wyznawcach. Nawrócony na wiarę chrześcijańską Paweł Apostoł głosił tym, których on doprowadził do tej wiary: „jesteście Ciałem Chrystusa i Jego członkami” ( 1 Kor 12,27) Nauka apostolska zadaje kłam sloganowi: „Jezus tak, Kościół nie”. Nie da się bowiem rozdzielić Jezusa i Kościoła.
Przeżywany jubileusz diecezji skłania nas do tego, abyśmy odnowili w sobie nie tylko autentyczną wiarę i zaufanie okazywane Kościołowi, ale także szczerą miłość do Kościoła, który jest jak matka, bo daje życie, karmi i wychowuje. Matkę się kocha i szanuje. Matce niesie się pomoc. Dobry syn czy córka o matce źle nie mówi.
Kiedy na spotkaniu z młodymi katolikami naszej diecezji rzuciłem pytanie: „dlaczego kochacie Kościół i czujecie się z nim związani?” usłyszałem budujące odpowiedzi. Ktoś powiedział, że kocha Kościół, bo kocha Jezusa, który żyje w Kościele. Ktoś inny zaś posłużył się słowami św. Pawła: „Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie” (Ef 5,25). Skoro Chrystus tak bardzo ukochał Kościół, że oddał za niego swoje życie, moje serce też bije dla Kościoła.
Spojrzenie w przyszłość
Jubileusz naszej diecezji zamyka jej pierwszy rozdział i otwiera nowy. Patrzymy w przyszłość z chrześcijańską nadzieją, pamiętając, że Jezus Chrystus jest Emanuelem, Bogiem z nami. Patrzymy także ze świadomością zadań i wyzwań, jakie niosą w sobie nowe czasy.
Do głównych zadań Kościoła w każdym czasie należy ewangelizacja. „Cała misja Kościoła – głosił św. Jan Paweł II – koncentruje się i rozwija właśnie w ewangelizacji, ona bowiem jest łaską i mandatem, który Jezus powierzył mu na początku jego drogi życiowej” (Christifidelis laici, 33). Głosząc Ewangelię, Kościół temu jedynie pragnie służyć, ażeby każdy człowiek mógł odnaleźć Chrystusa, aby Chrystus mógł z każdym iść przez życie.
Cały pontyfikat Ojca Świętego Jana Pawła II był dla Kościoła mocnym wezwaniem do nowej ewangelizacji, czyli głoszenia Ewangelii z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu. Chodzi bowiem o to, by dać odpowiedź spójną, trafną i przekonywującą, zdolną umocnić wiarę katolicką w jej podstawowych prawdach, w jej wymiarze indywidualnym, rodzinnym i społecznym. Ostatecznym celem nowej ewangelizacji jest kształtowanie dojrzałych wspólnot kościelnych, w których wiara ujawnia się i urzeczywistnia w całym swoim pierwotnym znaczeniu jako przylgnięcie do osoby Chrystusa i do Jego Ewangelii, jako spotkanie i zjednoczenie z Chrystusem, jako życie w duchu miłości i służby.
Oto, Najmilsi, fundamentalny program duszpasterski dla naszej diecezji na dalsze lata jej życia i działalności. Diecezja ustanowiona przed 25 laty dla pełniejszego dostosowania misji Kościoła do warunków i wymagań nowych czasów ma z nowym zapałem kształtować siebie jako żywą wspólnotę wiary wyznawanej przez przyjęcie Słowa Bożego, sprawowanej w sakramentach i przeżywanej w miłości, która jest duszą chrześcijańskiego życia moralnego.
Zachęcam was, drodzy diecezjanie, do radosnego świętowania jubileuszu diecezjalnego w waszych parafiach. Zapraszam też serdecznie na główną celebrację obchodów rocznicowych do bazyliki katedralnej Świętych Janów w Toruniu, gdzie w dniu 25 marca (sobota), o godz. 11.00 odbędzie się uroczysta liturgia pod przewodnictwem Nuncjusza Apostolskiego w Polsce.
Niech dobry Bóg, który obdarował nas licznymi łaskami w pierwszym ćwierćwieczu życia diecezjalnego, błogosławi nam na dalsze lata we wspólnocie Kościoła.
Dziękując Bogu za Kościół Toruński, wszystkim z serca błogosławię.
Wasz biskup Andrzej
Zbliża się 25. rocznica ustanowienia naszej diecezji przez św. Jana Pawła II, który bullą „Totus Tuus Poloniae populus” z dnia 25 marca 1992 r. dokonał reorganizacji struktur kościelnych w Polsce. Doniosła decyzja Ojca Świętego miała na celu „pełniejsze dostosowanie misji Kościoła – czyli wszechstronnie pojętej ewangelizacji – do warunków i wymagań, jakie stawiają czasy w których żyjemy, i w których wypadnie żyć następnym pokoleniom na naszej ojczystej ziemi" (Jan Paweł II, List do Kościoła w Polsce, 25 marca 1992, n. 2).
Zbliżający się jubileusz diecezji jest dla nas szczególną okazją, by wspólnie dziękować Bogu za Kościół lokalny, pochylić się nad nim z wiarą i miłością, oraz ufnie spojrzeć w przyszłość ze świadomością, że Jezus Chrystus jest z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.
Wspólne dziękczynienie
Chrześcijanin to człowiek żyjący w ciągłym dziękczynieniu za wielkie rzeczy, które Bóg nam czyni. Całe życie chrześcijanina, co więcej – nawet życie całego Kościoła, polega według św. Pawła Apostoła, na łączeniu ustawicznym dziękczynienia i prośby. Przedmiotem chrześcijańskiego dziękczynienia, aczkolwiek towarzyszą mu różne wydarzenia, jest zwłaszcza Królestwo Boże, tajemnica Chrystusa, głoszenie Ewangelii, owoce odkupienia i Kościół, będący „w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego” (Sobór Watykański II, Lumen Gentium 1).
W święto Zwiastowania Pańskiego wspólnie dziękować będziemy Bogu za nasz Kościół lokalny, diecezję toruńską. „Diecezję - uczy Sobór Watykański II – stanowi część Ludu Bożego, powierzona pieczy pasterskiej biskupa i współpracujących z nim kapłanów, tak by trwając przy swym pasterzu i zgromadzona przez niego w Duchu Świętym przez Ewangelię i Eucharystię, tworzyła Kościół lokalny, w którym prawdziwie obecny jest i działa jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół Chrystusowy” (DB 11).
Jest i działa zatem w naszej diecezji Kościół zbudowany przez Chrystusa na Piotrze – Opoce i na fundamencie Apostołów, ożywiany Duchem Świętym, wyposażony w Słowo Boże i sakramenty święte, zjednoczony we wspólnocie wiary i miłości, posłany w imię Pana z Dobrą Nowiną do wszystkich, którzy pragną bliskości i miłości Boga w swoich sercach.
A jakże nie dziękować Bogu za pierwsze ćwierćwiecze życia rodziny diecezjalnej i dar czasu wspólnie przeżywanego? Czas jest darem Boga dla każdego z nas, dla naszych rodzin i całych społeczności. W liście skierowanym do Kościoła na progu trzeciego tysiąclecia Św. Jan Paweł II napisał: „W chrześcijaństwie czas ma podstawowe znaczenie. W czasie zostaje stworzony świat, w czasie dokonuje się historia zbawienia, która osiąga swój szczyt w pełni czasu Wcielenia i swój kres w chwalebnym powrocie Syna Bożego na końcu czasów. Czas staje się w Jezusie Chrystusie Słowie Wcielonym, wymiarem Boga, który jest wieczny sam w sobie” (Tertio millennio adveniente, 10). Dlatego Kościół docenia miarę czasu w liturgii oraz w życiu poszczególnych osób i całych społeczności, zwłaszcza poprzez obchody doniosłych rocznic i jubileuszy w życiu małżeńskim, kapłańskim i zakonnym, w życiu kościelnym i narodowym. Każdy jubileusz, w myśl psalmisty „jubilate Deo cum laetitia” – „chwalcie Boga z radością” – jest dla nas wezwaniem, by wielbić Pana radosnymi sercami i dziękować za dar czasu zanurzonego w historii zbawienia.
Pochyleni nad Kościołem z wiarą i miłością
Chrześcijańskie wyznanie wiary zawiera słowa „wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół”. Słowo „Kościół” oznacza „zwołanie” i wskazuje na zgromadzenie tych, których Słowo Boże zwołuje, by utworzyli Lud Boży. Karmieni Ciałem Chrystusa, sami stają się oni Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami. Jezus jest krzewem winnym, a my jesteśmy Jego latoroślami. Nasza więź z Chrystusem w Kościele ma charakter organiczny. Pan żyje w nas i poprzez nas spełnia się Jego posłannictwo w świecie. Trzeba zatem widzieć w Kościele nie tylko element ludzki, ale i boski. Trzeba oczyma wiary widzieć w nim Mistyczne Ciało Chrystusa. Zrozumiał to Szaweł, prześladowca chrześcijan, gdy pod bramą Damaszku objawił się mu Chrystus i zapytał czemu Go prześladuje. Zrozumiał, że ukrzyżowany i zmartwychwstały Chrystus żyje i działa w swoich wyznawcach. Nawrócony na wiarę chrześcijańską Paweł Apostoł głosił tym, których on doprowadził do tej wiary: „jesteście Ciałem Chrystusa i Jego członkami” ( 1 Kor 12,27) Nauka apostolska zadaje kłam sloganowi: „Jezus tak, Kościół nie”. Nie da się bowiem rozdzielić Jezusa i Kościoła.
Przeżywany jubileusz diecezji skłania nas do tego, abyśmy odnowili w sobie nie tylko autentyczną wiarę i zaufanie okazywane Kościołowi, ale także szczerą miłość do Kościoła, który jest jak matka, bo daje życie, karmi i wychowuje. Matkę się kocha i szanuje. Matce niesie się pomoc. Dobry syn czy córka o matce źle nie mówi.
Kiedy na spotkaniu z młodymi katolikami naszej diecezji rzuciłem pytanie: „dlaczego kochacie Kościół i czujecie się z nim związani?” usłyszałem budujące odpowiedzi. Ktoś powiedział, że kocha Kościół, bo kocha Jezusa, który żyje w Kościele. Ktoś inny zaś posłużył się słowami św. Pawła: „Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie” (Ef 5,25). Skoro Chrystus tak bardzo ukochał Kościół, że oddał za niego swoje życie, moje serce też bije dla Kościoła.
Spojrzenie w przyszłość
Jubileusz naszej diecezji zamyka jej pierwszy rozdział i otwiera nowy. Patrzymy w przyszłość z chrześcijańską nadzieją, pamiętając, że Jezus Chrystus jest Emanuelem, Bogiem z nami. Patrzymy także ze świadomością zadań i wyzwań, jakie niosą w sobie nowe czasy.
Do głównych zadań Kościoła w każdym czasie należy ewangelizacja. „Cała misja Kościoła – głosił św. Jan Paweł II – koncentruje się i rozwija właśnie w ewangelizacji, ona bowiem jest łaską i mandatem, który Jezus powierzył mu na początku jego drogi życiowej” (Christifidelis laici, 33). Głosząc Ewangelię, Kościół temu jedynie pragnie służyć, ażeby każdy człowiek mógł odnaleźć Chrystusa, aby Chrystus mógł z każdym iść przez życie.
Cały pontyfikat Ojca Świętego Jana Pawła II był dla Kościoła mocnym wezwaniem do nowej ewangelizacji, czyli głoszenia Ewangelii z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu. Chodzi bowiem o to, by dać odpowiedź spójną, trafną i przekonywującą, zdolną umocnić wiarę katolicką w jej podstawowych prawdach, w jej wymiarze indywidualnym, rodzinnym i społecznym. Ostatecznym celem nowej ewangelizacji jest kształtowanie dojrzałych wspólnot kościelnych, w których wiara ujawnia się i urzeczywistnia w całym swoim pierwotnym znaczeniu jako przylgnięcie do osoby Chrystusa i do Jego Ewangelii, jako spotkanie i zjednoczenie z Chrystusem, jako życie w duchu miłości i służby.
Oto, Najmilsi, fundamentalny program duszpasterski dla naszej diecezji na dalsze lata jej życia i działalności. Diecezja ustanowiona przed 25 laty dla pełniejszego dostosowania misji Kościoła do warunków i wymagań nowych czasów ma z nowym zapałem kształtować siebie jako żywą wspólnotę wiary wyznawanej przez przyjęcie Słowa Bożego, sprawowanej w sakramentach i przeżywanej w miłości, która jest duszą chrześcijańskiego życia moralnego.
Zachęcam was, drodzy diecezjanie, do radosnego świętowania jubileuszu diecezjalnego w waszych parafiach. Zapraszam też serdecznie na główną celebrację obchodów rocznicowych do bazyliki katedralnej Świętych Janów w Toruniu, gdzie w dniu 25 marca (sobota), o godz. 11.00 odbędzie się uroczysta liturgia pod przewodnictwem Nuncjusza Apostolskiego w Polsce.
Niech dobry Bóg, który obdarował nas licznymi łaskami w pierwszym ćwierćwieczu życia diecezjalnego, błogosławi nam na dalsze lata we wspólnocie Kościoła.
Dziękując Bogu za Kościół Toruński, wszystkim z serca błogosławię.
Wasz biskup Andrzej
SZTAFETA MODLITWY W INTENCJI RODZIN
