Diecezja Toruńska

W homilii ks. prał. Stanisław Majewski nawiązał do przypadającego również 11 lutego wspomnienia Najświętszej Maryi Panny z Lourdes. To miejsce święte, gdyż tam objawiła się Maryja, a także uświęcone cierpieniem oraz posługą miłości działających tam wolontariuszy. Porównaniem do teatru greckiego Ksiądz Prałat podkreślił, że wiernych gromadzących w Lourdes, oraz w każdym kościele świata, łączy jedność czasu, miejsca i akcji. Owo wspólne miejsce to miejsce przy Chrystusie. W Toruniu tym bardziej wymowne, ponieważ w centrum kościoła pw. Chrystusa Króla znajduje się krzyż.

„Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40) – mówi Jezus. Kaznodzieja zauważył, że współcześnie do problemu egzystencjalnego urasta każda kolejna zmarszczka, co nie przeszkadza przeliczać w budżecie funduszy przeznaczanych dla chorych. Brane są pod uwagę tzw. ciekawe przypadki, a człowiek chory, posunięty w latach, z doświadczeniem trudów całego życia, najchętniej byłby schowany za parawan nieistnienia.

Tegoroczny Dzień Chorego przypadł w Wielkim Poście. W symboliczny sposób krzyże osób cierpiących złączyły się z krzyżem Jezusa. „Jesteście potrzebni światu jako wyrzut sumienia, by człowiek zrozumiał, że powinien pochylić się nad cierpieniem jak ewangeliczny Samarytanin. Potrzeba tkliwości serca dla służby zdrowia, kapłanów kapelanów oraz chorych, by w cierpieniu nie widzieć tylko absurdu” – stwierdził Ksiądz Prałat. Urzeczywistnieniem posługi samarytańskiej są powstające w diecezji hospicja w Działdowie oraz w Toruniu przy diecezjalnym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.

W dalszej części homilii ks. prał. Stanisław Majewski przypomniał, że człowiek przykuty do łóżka, nie wychodząc z domu, staje się apostołem. Jego życie to apostolstwo cierpienia. Pamiętać należy, że nikt nie jest w stanie przewidzieć, jak się zachowa, czy starczy sił, gdy dotknie go cierpienie. Jednak Jan Paweł II powiedział: „W każdym przypadku choroba i cierpienia są ciężką próbą. Ale świat bez ludzi chorych – choć zabrzmi to paradoksalnie – byłby światem uboższym, uboższym o przeżycie ludzkiego współczucia, uboższym o doświadczenie nieegoistycznej, niekiedy wręcz heroicznej, miłości” – tej miłości, bez której nie byłoby zbawienia i zmartwychwstania.

Nieodzownym elementem obchodów Dnia Chorego jest udzielenie sakramentu chorych. Niegdyś było to tzw. ostatnie namaszczenie, sakrament udzielany umierającym. Obecnie znak krzyża świętego kreślony ręką księdza na czole i dłoniach ma uświadamiać obecność Boga i dodawać sił.

Zakończeniem Światowego Dnia Chorego było wystawienie Najświętszego Sakramentu i odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego. Ks. prał. Stanisław Majewski udzielił również błogosławieństwa na sposób lourdzki. Po Eucharystii przedstawiono również świadectwo cudownego powrotu do zdrowia.

Joanna Kruczyńska