W Toruniu uczczono II rocznicę śmierci Sługi Bożego, Jana Pawła II. W rocznicę odejścia Papieża – Polaka do Domu Ojca, 2 kwietnia br., o godz. 17.00, z kościoła garnizonowego pw. Św. Katarzyny wyruszyła Droga Krzyżowa, której przewodniczył biskup toruński Andrzej Suski. Ogromny, drewniany krzyż nieśli żołnierze pod opieką proboszcza kościoła garnizonowego, ks. Marka Karczewskiego. Rozważania nabożeństwa czytali aktorzy toruńskiego teatru im. W. Horzycy, zaś śpiew prowadził ks. dr Mariusz Klimek. Wśród dużej ilości wiernych idących za krzyżem nie zabrakło prezydenta Torunia, Michała Zaleskiego, kapłanów, a także kleryków toruńskiego Wyższego Seminarium Duchownego.
Z kościoła pw. Św. Katarzyny wierni podążyli ulicami toruńskiej Starówki: Królowej Jadwigi, Szeroką i Żeglarską aż do katedry Św. Janów, by tam o godz. 18.00 wziąć udział w uroczystej Eucharystii sprawowanej przez bp. A. Suskiego.
Podczas Mszy dziękczynnej za dar Papieża – Polaka oraz w intencji Jego rychłej beatyfikacji, bp Andrzej w homilii przywołał fragment Pisma Świętego: „Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę!” (Hbr 13, 7). Biskup zauważył, iż życie Karola Wojtyły, potem Ojca Świętego Jana Pawła II było jak otwarta księga, z której stron przede wszystkim wyczytać można było „nieustanne wezwanie do miłości Chrystusa i człowieka”. To wezwanie głosił u grobu św. Piotra, jak i na licznych szlakach pielgrzymich. Stąd też pogrzeb Jana Pawła II był swoistym manifestem ludzi, którzy jak ewangeliczna Maria, pragnęli „namaścić Jego ciało, ale wonnościami płynącymi z serc”.
W dalszej części homilii kaznodzieja zwrócił uwagę, iż Ojciec Święty, będąc w odległym Watykanie, zawsze był Polakiem i zawsze pamiętał o Ojczyźnie – zwłaszcza w tych najtrudniejszych dla kraju chwilach. Wydobywał myśli z Ewangelii nie w celach politycznych, ale po to, by podtrzymać Polaków na duchu: „mówił z troską o nas, z poczuciem realizmu o braku wolności bez solidarności wszystkich Polaków”. Rozważając koleje życia Jana Pawła II widać, iż było to ciągłe kroczenie Drogą Krzyżową – śmierć wszystkich bliskich, II wojna światowa, trudne również dla Kościoła czasy powojenne, odpowiedzialność posługi na Stolicy Piotrowej, choroba. Szedł Drogą Krzyżową, ale i codziennie odprawiał Drogę Krzyżową, zaś jak już choroba uniemożliwiła udział w nabożeństwie w rzymskim Koloseum, Papież „przytulił się do krzyża jakby rozpoczynając z Jezusem ostatnią stację”.
Podsumowaniem homilii stały się jakże znaczące dla wszystkich wiernych słowa biskupa: „nasza wiara mówi nam, że cieszysz się radością świętych. Kościół, który ukochałeś, widzi w Tobie wspaniałego Pasterza i orędownika u Boga oraz Jego Matki. Polecaj nas Maryi”.
Zakończeniem uroczystości było procesyjne przejście pod pomnik Jana Pawła II, który znajduje się przy toruńskiej katedrze. Przy słowach pieśni „Barka” zapalono znicze i złożono kwiaty. O godz. 21.00 przy pomniku odmówiono różaniec, który zakończono o godz. 21.37 – w godzinę śmierci Papieża – Polaka.
Jezus Chrystus podążający na Golgotę spotykał różnych ludzi. Była kochająca Matka i śpiesząca z tak prostą i ludzka pomocą Weronika. Był niechętny Szymon i płaczące niewiasty. Przede wszystkim jednak spotykał tych obojętnych wobec Jego cierpienia lub tych krzywdzących, bijących, szydzących. W II rocznicę śmierci Jana Pawła II na Drodze Krzyżowej także znaleźli się różni ludzie. I ci kochający Papieża – Polaka, ci skupieni i zanurzeni w modlitwie. Byli ci, którzy pomagali – umożliwili przeżycie tego dnia w godny sposób poprzez przygotowanie nabożeństwa i czuwanie nad jego przebiegiem.
Nie zabrakło również młodej dziewczyny, która powiedziała: ” Jak będę stara też będę chodzić do kościoła”. I nie zabrakło nastolatka, który na dźwięk pieśni „Któryś za nas cierpiał rany…” skrzywił się z niesmakiem i powiedział do stojących z nim kolegów: „Jestem ateistą, ale chodzę co tydzień do kościoła, bo przed rodzicami muszę odgrywać, że wierzę”. Prawdziwa Droga Krzyżowa, ale czy prawdziwe pokolenie JP II…?
Joanna Kruczyńska
SZTAFETA MODLITWY W INTENCJI RODZIN
