Razem z Jubilatką za dar powołania zakonnego i półwiecza jej posługi dla Karmelu i rzeszy ludzi dziękowali: ks. prał. Daniel Adamowicz dyrektor Caritas Diecezji Toruńskiej i jej pierwszy diecezjalny dyrektor – ks. prał. Andrzej Klemp, dyrektorzy ośrodków Caritas: w Brodnicy – ks. kan. Grzegorz Bohdan, w Działdowie – ks. Zdzisław Syldatk, w Toruniu – ks. Jarosław Ciechanowski, ks. dr hab. Dariusz Iwański, dyrektor Centrum Formacji Diakonów Stałych i wychowawca Bursy Akademickiej Caritas w Przysieku, siostry karmelitanki z różnych domów Zgromadzenia z Przełożoną Generalną s. Błażeją Stefańską i Asystentką Generalną s. Feliksą Dyduch, ojciec misjonarz Jan Kanty karmelita bosy, współzałożyciel misji w Burundi, pięć sióstr misjonarek, które pracowały tam z s. Zygmuntą, ks. kan Zdzisław Wołoś, proboszcz z rodzimej parafii Jubilatki w Jasionnej w diecezji radomskiej, jej rodzina, kapłani i przedstawiciele struktur parafialnych z par. św. Masymiliana Kolbego w Toruniu, proboszcz par. bł. Marii Karłowskiej w Toruniu Andrzej Ziegert, pracownicy Centrum Opieki Caritas z dyrektor s. Pelagią Cichawą, wolontariusze, podopieczni z ogniska Opiekuńczo-Wychowawczego, niepełnosprawni z Warsztatów Terapii Zajęciowej, chorzy, bezdomni. Władze samorządowe miasta reprezentował prezydent Torunia Michał Zaleski.
Siostra Zofia Kaszuba po wstąpieniu w 1960 r. do Karmelu przyjęła imię Zygmunta. Dwa lata później w sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Czernej k. Krakowa, złożyła przed twórcą Zgromadzenia o. Anzelmem Gądkiem OCD pierwsze śluby zakonne. Swoje życie zawierzyła szczególnej opiece Matki Bożej. Znalazło to symboliczny wyraz w dacie otrzymania sakramentów świętych: chrztu i bierzmowania i wstąpienia do zakonu: 8 września, kiedy Kościół obchodzi święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.
S. Zygmunta już w nowicjacie interesowała się misjami. W 1973 r. razem z s. Julianną wyjechała do Burundi w Afryce Centralnej. Założyła tam dom zakonny, a także razem z oo. karmelitami bosymi – misję w Musongati i zbudowała szpital działający do dziś. Pracowała w Afryce 18 lat, lecząc chorych, karmiąc opuchnięte z głodu dzieci. Przeszła przez piekło wojny domowej i walk między plemionami Hutu i Tutsi, trzykrotnie stając w obliczu śmierci. Jest przekonana, że cudowne ocalenie życia zawdzięcza wstawiennictwu Matki Bożej.
Po powrocie do Polski od 1996 r. do lutego 2012 r. kierowała Centrum Pielęgnacji „Caritas” w Toruniu. Jej imię kojarzy się z pomocą niesioną „tym najmniejszym”: ubogim, bezdomnym, chorym, dzieciom. Zorganizowała instytucję, która łączy podstawowe działania medyczne z pielęgnacją pacjentów przewlekle chorych i wymagających opieki paliatywnej, rehabilitacją osób niepełnosprawnych, z terapią zajęciową. Dla dzieci utworzyła świetlicę środowiskową na terenie parafii św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu i ośrodek wakacyjny w Zbicznie na Pojezierzu Brodnickim. Jej zasługą jest pozyskanie dla tych dzieł dobroczynnych szerokiego grona ludzi dobrej woli: nauczycieli, wychowawców, specjalistów pedagogiki specjalnej, lekarzy, pielęgniarek, wolontariuszy, sponsorów. Spytana o źródło swej pogody ducha i optymizmu powiedziała: „Tak w Afryce jak w Toruniu odczuwałam opiekę Opatrzności Bożej i spotykałam na swojej drodze aniołów, którzy pomagali mi prowadzić dzieło Miłosierdzia”.
Wojciech Wielgoszewski
SZTAFETA MODLITWY W INTENCJI RODZIN
