Diecezja Toruńska

Organizatorem było Wyższe Seminarium Duchowne i Wydział Teologiczny UMK w Toruniu.

Tematyka została zaczerpnięta z Pamiętnika ks. Frelichowskiego, który pisał "najdziwniejszą, ale najlepszą jest idea harcerstwa: wychowanie młodzieży przez młodzież. I ja sam, jak długo będę mógł, co daj Boże, aby zawsze było, będę harcerzem i nigdy dla niego pracować i go popierać nie przestanę". Prelegenci próbowali odpowiedzieć na pytanie o to, czy młodzież może dziś wychowywać i jaką  rolę w ich życiu odgrywa harcerstwo. Jak zauważył we wstępie rektor WSD w Toruniu, ks. kan. Stanisław Adamiak, narzekanie na młodzież można było znaleźć już na tablicach sumeryjskich. Tymczasem okazuje się, że młodzi z pokolenia ks. Frelichowskiego potrafili oddać życie za na najwyższe wartości.

Pierwsza część spotkania dotyczyła formacji młodzieży z 20-lecia międzywojennego. Uczestnicy spotkania usłyszeli m.in. referat Marceliny Koprowskiej z Uniwersytetu Warszawskiego o działaniach harcerzy w czasie wojny (m.in. tajnych kompletach czy opiece nad dziećmi), opowieść kl. Pawła Lange o Sodalicji Mariańskiej – wspólnocie bardzo popularnej w czasach ks. Stefana Wincentego, w której uczył się odpowiedzialności jako prezes. Poznali również początki skautingu. „Robert Powell widział skautów jako tych, którzy wykopują „nie” ze słowa „niemożliwe”” - mówił kl. Jaroslaw Kuczaj.

Część druga dotyczyła wpływu rodziny i środowiska rówieśniczego na młodego człowieka. Ks. hm. Radosław Czerwiński z Olsztyna i kl. Kamil Hume w malowniczy sposób przedstawili to, czym interesują się dziś młodzi. Zaznaczyli, jak ważne jest zrozumienie tego, czym żyją i dobranie odpowiednich metod, aby nawiązać z nimi relację. Ks. dr Marek Adamczyk zwrócił uwagę, że warto, aby młodzi mogli wykazywać inicjatywę i podjąć za nią odpowiedzialność. O. Paweł Orzeł CSSR oraz dh Marcin Garcarek opowiedzieli o formacji Skautów Króla, która angażuje całe rodziny. Ks. Michał Kłosowski z Grudziądza zwrócił uwagę na kształtowanie cnót –  inaczej rozumianych jako siła wewnętrzna. Jeśli spojrzeć na nie z perspektywy nauczania św. Tomasza z Akwinu, okazuje się, że należy ono zarówno do wychowanka,jak i do wychowawcy.

Podczas części trzeciej prelegenci przyglądali się różnym formacjom wychowawczym, m.in. służbie liturgicznej i obozom prowadzonym przez Klub Inteligencji Katolickiej czy rozwijającym talenty obozom, na które zaprasza Krajowy Fundusz na Rzecz Dzieci. Wincenty Pipka ze Związku Dużych Rodzin Trzy Plus zwrócił uwagę na to, że dobrze zbudowany fundament pomoże dzieciom w przyszłości wybierać prawdziwe dobro. Maria Rzepka zaznaczyła, że wyzwania budują w dzieciach poczucie sprawczości i odpowiedzialności.

Blok czwarty poświęcony był wychowaniu i stylom wychowania w różnych epokach. Kl. Radosław Figurski przypomniał m.in. o wychowaniu do życia we wspólnocie według metody ks. Franciszka Blachnickiego. Szacuje się, że przez ruch oazowy przez 40 lat przeszło 1,5 mln osób.

Ważną refleksją, wracającą podczas konferencji, było to, by traktować młodzież poważnie i zachęcać ją do brania odpowiedzialności za swoje życie i za drugiego człowieka. Pomocą w wychowaniu są dobrze zbudowane relacje. Młodzi chętnie słuchają tych, którzy w jasny, klarowny sposób przedstawiają swoje poglądy. Prawa harcerskie pomagają w tym, by uczyć się kochać Boga i ludzi – nie tylko młodym, ale i ich instruktorom.

Bogactwem sympozjum były przykłady z życia harcerskiego, ale i innych obozów czy spotkań dla młodzieży, którymi obficie dzielili się prelegenci.

W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele harcerzy, kleryków z seminarium toruńskiego, radomskiego, gdańskiego i przemyskiego, a także różnych wspólnot kościelnych.
rc/Toruń

Fot. Renata Czerwińska