Diecezja Toruńska

- Dziewictwo konsekrowane jest zakorzenione w historii Kościoła od pierwszych wieków – były kobiety, które niepodzielnym sercem chciały służyć Panu Bogu. Ta forma konsekracji z pierwszych wieków jest bardzo podobna do obecnej, bo zawsze dokonywała się w obecności biskupa – mówi o. Jozue Misiak OFM, asystent duchowy i formator dziewic konsekrowanych w diecezji toruńskiej – Potem, po pojawieniu się zakonów, zanikła, powróciła zaś po Soborze Watykańskim II. Konsekracja dziewic odbywa się w strukturach diecezji i dla diecezji. Jest to życie według Ewangelii w konkretnym zawodzie.

Tego dnia konsekrację przyjęły dwie kandydatki do tego stanu. Ewa Leszczełowska jest nauczycielką, zaś Dagmara Krzyżanowska – lekarką. W sanktuarium zgromadziły się licznie rodziny kandydatek, wspólnota „Posłanie”, do której należą, dziewice i wdowy konsekrowane diecezji toruńskiej oraz przyjaciele. Konsekracja zakończyła ich wieloletnie przygotowania, choć, jak zwrócił uwagę pasterz toruński, jest to też „początek jeszcze piękniejszej przygody - oddania się Jezusowi i Kościołowi na wyłączną służbę”.

Nawiązując do perykopy ewangelicznej o błogosławieństwach, Biskup Śmigiel wyjaśnił: „Ojcowie Kościoła często widzieli w błogosławieństwa jako drogę na szczyt góry. Prawdziwie błogosławieni są ci, którzy weszli na szczyt, a więc są blisko Boga. Nie ma w tym samozadowolenia kogoś, kto wszedł na szczyt i z góry patrzy na innych a raczej zachęta, aby innych zapraszać na szczyt, wskazywać im drogę, przekonywać ich że można tam wejść oraz pomagać innym dostać się na szczyt. Życie konsekrowane to łaska i pomoc, aby stać się błogosławionym. Dziewice konsekrowane pragną być błogosławionymi jak każdy z nas, to znaczy chcą mieć wszystko u Pana Boga, chcą mu zaufać do końca. Wszystko ma sens, jeśli jest nakierowane na Boga. Nasz świat bardzo potrzebuje tego drogowskazu”.

W homilii bp Wiesław Śmigiel zwrócił uwagę na wymiar prorocki stanu dziewic konsekrowanych.

„Jak dziewice konsekrowane będą realizowały swoje powołanie? Wszystko jest pięknie opisane w dokumentach Kościoła, ale możemy spojrzeć też  po ludzku - one po prostu będą w tym świecie, ale nie jako bierne osoby. Będą znakiem sprzeciwu, będą przepowiadać swoim stylem życia, w  różnych sytuacjach życiowych będą odnosiły się do Pana Boga i choć głośno nie będą o tym mówiły, to jednak ich zwycięstwem, a właściwie zwycięstwem Pana Boga będzie taki moment kiedy, ktoś przyjdzie i spyta „Dlaczego ty tak postępujesz, dlaczego nie odpłacasz złem, dlaczego nie myślisz tylko i wyłącznie o zysku, dlaczego żyjesz w czystości?”. Kiedy pojawi się to pytanie, one staną się prawdziwym drogowskazem, ponieważ wskażą na Boga. Piękne to powołanie i bardzo potrzebne. Było potrzebne w pierwszych wiekach Kościoła - jest potrzebne i dzisiaj. Proroctwo to całkowite oddanie się Bogu przez przez nasz styl życia. Prorok to ten, który wskazuje na Boga. Potrzeba dzisiaj proroctwa czuwania, czyli otwartości na Ducha Świętego. Wiąże się to ze zmianą myślenia ludzkiego na myślenie ewangeliczne. Potrzeba nam proroctwa radykalizmu, czyli powrotu do Ewangelii w każdej sytuacji życiowej, bez oglądania się na ludzkie względy. Potrzeba nam również proroctwa pośredniczenia, czyli przekazywania Dobrej Nowiny. Każdy człowiek, z którym się spotykamy, nawet niezobowiązująco, towarzysko, powinien w którymś momencie dotknąć samego Boga, otworzyć się na prawdę Ewangelii”.

Hierarcha zwrócił również uwagę na postać Matki Bożej jako zasłuchanej w Słowo Pana i wypełniającej je.

Podczas obrzędu zgromadzeni w świątyni wstawiali się za dziewicami, modląc się litanią do wszystkich świętych. Na znak konsekracji otrzymały one Liturgię Godzin oraz obrączkę.

W diecezji toruńskiej mamy obecnie 5 dziewic konsekrowanych i dwie formujące się kandydatki. Jedna z dziewic konsekrowanych odeszła już do Pana.

rc/Toruń

GALERIA 1 - fot. Renata Czerwińska
GALERIA 2 - fot. o. Fabian Witkowski OFM