Diecezja Toruńska

Uroczystość została poprzedzona misjami parafialnymi, które poprowadził jezuita o. Krzysztof Łaszcz. W ten sposób proboszcz parafii ks. kan. Janusz Kowalski pragnął nawiązać do historii sprzed ponad 240 lat, gdy kościołem opiekowali się właśnie jezuici.

W homilii Biskup Józef zaznaczył, że ważnym zadaniem jest modlitwa o wiarę, aby jej nie zabrakło ani teraz, ani w kolejnym pokoleniu. Jak wielkie wyzwanie nas czeka, aby ta zabytkowa świątynia nie stała się muzeum kiedyś w przyszłości.

- Kim jest dla nas Pan Bóg okazujemy w pięknie świątyni na zewnątrz, dlatego dbamy o nią i ją upiększamy? Jakże musiała być wielka wiara przodków w odbudowywaniu trzykrotnym świątyni. Mocą Ducha Świętego zachowali ten depozyt otrzymany przez swoich przodków. Ponieważ odnowa Kościoła płynie zawsze z wiary i miłości do Pana Boga – dodał kaznodzieja.

Po zakończonej Mszy św. procesjonalnie wszyscy udali się na cmentarz parafialny, aby błagać o Boże miłosierdzie oraz dziękować za życie i wiarę przodków.  Polecano w modlitwie kapłanów, rodziny, poległych. Za wstawiennictwem Maryi modlono się za samych siebie, aby być gotowym w każdej chwili stanąć przed Bogiem i cieszyć się Nim w Niebie.  

Z historii parafii
           Parafia pw. św. Wojciecha w Jabłonowie-Zamku jest jedną z najstarszych na ziemi chełmińskiej. Jej powstanie oraz tytuł nawiązuje do wydarzeń związanych ze śmiercią św. Wojciecha (23 IV  997 r.) oraz wykupieniem jego ciała od Prusaków przez Bolesława Chrobrego. Uroczysta peregrynacja wykupionego ciała św. Wojciecha wiodła z Żuław przez Jabłonowo w kierunku Gniezna. Na Jabłonowskim Wzgórzu orszak z ciałem św. Wojciecha zatrzymał się na odpoczynek.

W XI wieku, prawdopodobnie z polecenia Bolesława Chrobrego, powstał pierwszy, drewniany kościół ku czci św. Wojciecha, który spłonął w 1661 r. Kolejny, drewniany kościół został zniszczony podczas burzy 2 października 1785 r. Trzeci również drewniany kościół, pokryty gontem, poddany został rozbiórce w 1859 r. Czwarty, aktualnie istniejący kościół, zbudowany w latach 1860 – 1864 jest czwartą świątynią w historii parafii pw. św. Wojciecha. Powstał z fundacji Stefana i Otolii Narzymskich (fundatorzy spoczywają w podziemiach świątyni).  Kościół został wzniesiony w stylu neogotyku angielskiego na wzór kościoła św. Maurycego w Angers we Francji i kościoła św. Mikołaja w Hamburgu. Konsekracji kościoła dokonał biskup chełmiński Jan Nepomucen Marwicz dnia 7 października 1866r r.

W latach 1641 – 1773 duszpasterstwem w parafii pw. św. Wojciecha zajmowali się Jezuici. W latach 1946 - 1978 kościół św. Wojciecha utracił prawa parafii, stając się kościołem filialnym (pogrzebowym) na rzecz kościoła poewangelickiego pw. Chrystusa Króla. Od 1978 r. funkcjonuje jako samodzielny kościół parafialny.

Aleksandra Wojdyło