Jubileuszowe uroczystości rozpoczęły się o godz. 11.30. Mszy św. koncelebrowanej przez kilkunastu kapłanów pochodzących z parafii i w niej posługujących przewodniczył biskup toruński Andrzej Suski. W słowie powitania proboszcz ks. Henryk Jędrzyński wyraził radość z obecności kapłanów pochodzących z parafii i dawnych współpracowników. Zaznaczył, że parafia jest szczególnym miejscem w życiu człowieka wierzącego, bo w niej dokonuje się zbawcze spotkanie z Bogiem. – Ta świątynia jest cząstką naszego serca, jest naszym chlebem powszednim, gdyż potrzebujemy jej do realizacji pełni swojej wiary i życia chrześcijańskiego -powiedział ks. Jędrzyński. Dziękując wszystkim za liczne przybycie i zaangażowanie wielu osób w życie wspólnoty parafialnej proboszcz parafii wezwał do radosnego i częstego uczestnictwa w Najświętszej Ofierze oraz włączenia w nią ofiary z siebie i swojego życia. – Tu, w świątyni, dokonuje się moje przemienienie i uświęcenie, bo tu mieszka Bóg! Tu zawsze jestem najcenniejszym i najdroższym skarbem, bo tu mieszka Bóg! Tu zawsze jestem kochany i nigdy nie jestem odrzucony, bo tu mieszka Bóg, który za mnie oddał życie! – zakończył proboszcz.
Homilię wygłosił biskup Andrzej Suski. Nawiązując do wypowiedzi bł. Jana Pawła II przybliżył rozumienie parafii jako wspólnoty wiary i miłości. Przybliżając rozważania błogosławionego papieża o krzyżu, wygłoszone podczas pielgrzymek do Ojczyzny, razem z wiernymi przeszedł drogę śladami Jana Pawła II. – Jan Paweł II zawsze wychodził do nas z krzyżem w dłoni, przy krzyżu nas gromadził, przy krzyżu głosił nam Słowo Boże. Zawsze wskazywał na ten znak zwycięstwa, jako drogę do prawdziwej wolności – mówił biskup Suski. Przywołując słowa papieża powiedział: – Człowiek nie może zrozumieć samego siebie, jeśli nie spotka się z miłością, którą jest Chrystus. Ta miłość najpełniej objawia się w tajemnicy krzyża, dlatego ten, kto trwa przy krzyżu jest zwycięzcą.
Uroczysta Msza św. zakończyła się odśpiewaniem „Te Deum” oraz oddaniem czci relikwiom Krzyża Świętego.
Historia kościoła parafialnego pw. Podwyższenia Krzyża Świętego jest niezwykła. Pierwotny kościół zbudowany został wkrótce po lokacji miasta Działdowa w 1344 r. do sekularyzacji Prus był kościołem katolickim. Po 1525 r. przejęli go protestanci. W 1750 r. świątynia uległa zniszczeniu na skutek burz gradowych. W wieku XX podczas walk niemiecko-rosyjskich w roku 1914 r. świątynia została doszczętnie spalona. Po pierwszej wojnie światowej kościół został odbudowany w kształcie, w jakim jest obecnie. Drugą wojnę światową kościół przetrwał bez większych zniszczeń. Do roku 1972 r. kościół był własnością wspólnoty ewangelicko-augsburskiej, następnie stał się własnością miasta Działdowa. W tym czasie obiekt niszczał pozbawiony należytego nadzoru. Niszczejącym kościołem zainteresował się ówczesny proboszcz parafii św. Wojciecha ks. Jerzy Deja. W dniu 3 marca 1981 r. podpisano akt notarialny przekazujący świątynię na wieczyste użytkowanie Kościołowi katolickiemu. Pierwsza Msza św. po 456 latach została odprawiana na Wielkanoc 1981 r. Przez 6 lat świątynia była kościołem filialnym parafii św. Wojciecha. 1 sierpnia 1987 r. biskup chełmiński Marian Przykucki erygował nową parafię. Pierwszym proboszczem został ks. Henryk Jędrzyński, który posługę duszpasterską pełni do chwili obecnej.
ks. Paweł Borowski
SZTAFETA MODLITWY W INTENCJI RODZIN
